zaterdag 9 mei 2015

Chocolade-Amandeltaart





Het is druk en ik kook veel en vaak. En om me niet te vervelen, want vaak hetzelfde koken stompt maar af, maak ik graag iets nieuws. Na sleur komt zonneschijn, want een paar weken geleden verzon ik een super-chocoladerige-chocoladetaart, zo'n zachte plakkerige, met een amandeltje, zodat er zo nu en dan iets 'te beleven valt in de mond' en een beetje specerij, dat je net niet proeft, maar toch wel, om het spannend te houden. Nou! Daar wilde iedereen meteen het recept wel van, dus bij deze. Et voilà.

roomboter, 200 gram
goede pure chocolade, 200 gram
voorzichtig samen smelten

suiker, 250 gram
eieren, 3 stuks
amandelpoeder, 50 gram
samen half-luchtig opkloppen (zeker niet te luchtig, want aan deze taart zit nauwelijks iets luchtigs...)

bloem, 100 gram (type 45, als u frans-georienteerd bent)
cacao, 1 flinke eetlepel
kaneel, 1/2 theelepel
snuf zout
snuf peper, maar echt een kleine snuf
dit toevoegen aan het suiker-ei-amandel-mengsel
Dan ook het boter-chocolade-mengsel hieraan toevoegen: goed mengen / mixen / in de KitchenAid.

Ovenschaal (of andere bakvorm) van zo'n 30 x 20 cm bekleden met bakpapier en hierin het beslag gieten: u moet uitkomen op zo'n anderhalve cm hoogte.

amandelschaafsel, een klein handje vol
over de bovenkant van de taart strooien.

Bakken op 155°, zo'n 25 à 30 minuten.
Als u de taart uit de oven haalt, denkt u waarschijnlijk dat er iets niet goed gegaan is: klopt, hij is nog erg zacht. Maar daarin zit 'em nou juist dat lekkere plakkerige...
U laat de taart in de vorm zitten, afkoelen tot kamertemperatuur (ongeveer) en dan in de koelkast, zeker 4 uur.
Koud serveren, kleine stukjes, met poedersuiker en/of kaneel en/of (welja!) slagroom of vanillesaus.
Of, zoals op de foto's hierboven, met kersen-saus-met-witte-port of perziken-in-siroop-van-rosé-en-vanille.

Op de foto hieronder, die eigenlijk niet zo mooi is, ziet u dat ik mooie kaneelstokjes gekregen heb van een Zweeds vriendinnetje uit Sri Lanka (omdat de wereld eigenlijk helemaal niet zo groot is). Het lijkt alsof ze daar in Sri Lanka zelf de mooiste kaneel houden en ons opzadelen met rotzooi... want zoiets proefde ik nog nooit: het zijn stokjes die bestaan uit rolletjes dunne 'kaneelvelletjes' of eigenlijk bestaan de rolletjes uit de binnenbast van de scheuten van de kaneelboom (ja, ik heb het even voor u op-ge-wikied). De blaadjes bast zijn wel hard, maar je kunt ze toch zo eten en dan zijn ze heerlijk aromatisch, beetje pittig, erg 'kanelig', wow, mmmm (maar dit terzijde). Hoe dan ook, als u bij mij komt eten, dan krijgt u ze erbij.